1563 RICHARDI MONACHI DE GRANDISILVA DIOC. THOLOSANEN. O. CISTERC. CARMEN
DE LAUDE CLAREVALLIS ET DE RELIGIOSA IBIDEM DISCIPLINA. (D. Bernardi
Opp. omnia. Paris., apud Cl. Chevallonium, 1536, in-fol. — fo XXXII
quatern. d. d. d.)Richardus de
Grandisilva, dioecesis Tholosanae, monachus Cisterciensis, theologus et poeta
non ignobilis fuit, qui circa annum 1160 carmen scripsit de laude
Claraevallensis coenobii. Legitur ad calcem Operum S. Bernardi, Parisiis
editorum anno 1536, fo. 1563A Gaudia qui mundi vis spernere vana rotundi, Et contemplari
Christi jubar et meditari, Tunc locus aptior, ad bona promptior est
adeundus, Quem ditat bonitas, pietas, bona praedia, fundus. Ad quem
si properas, cinctus virtutis amore, Sedes aethereas scandes vivens in
honore. Hic locus est magnus, ubi pascit coelicus agnus, Cujus et
hic nomen pariter pandetur et omen. Qui requiem coeli queris cum mente
fideli Ad Claramvallem properando dirige callem. Est via recta poli
similis super omnia soli: Urens et lucens ad regni praemia
ducens. Urit peccata, dat lucis munera grata, Et mites ungit,
pravorum crimina pungit, Blandiri nescit, nec disciplina
tepescit: 1563B Percutit ignavos, arcens a crimine
pravos, Instruit ignaros, mittens ad gaudia gnaros, Et peccatores
jumentis sordidiores Abluit et mundat, ut perdita dona refundat. Sic
depuratos ac totos mundificatos Ad Coelum multos mittit pueros et
adultos, Qui Domino grati vivunt sine fine beati. Grex
Claraevallis, qui cuncta decentia psallis, Angelico more laudes fers
semper in ore. Qui disciplinae peccatorum medicinae Jugiter
intendis, et sic ad gaudia tendis, Qui vigilas multum, qui nil dimittis
inultum, Qui corpus punis, qui te coelestibus unis: Dum tali cura
vita vis vivere pura, Efficeris civis coeli, sic vivere qui
vis. 1563C Dum claustro resides, tua Christo tempora si
des, Regna tibi lata tribuentur in arce beata, Angelicisque choris
sociaberis omnibus horis, Cum quibus in superis dabitur tibi quod modo
queris. O Felix Vallis, quae nullum de grege fallis Sed
cunctos ducis ad verae praemia lucis! 1564A O Vallis plena
morum probitate serena, Vallis devota, Vallis pia, congrua
tota, Ordine nobilis atque probabilis ac populosa, Spiritualibus
aptaque fratribus ac speciosa; Vallis dilecta, vivendi regula
recta Per celerem cursum tua dirigis agmina sursum! Vallis
claustralis et mansio spiritualis! In qua claustrales homines quoque
spirituales Degunt absque malis, Dominique teguntur ab alis, A
quibus immanis tentator vadit inanis. O Vallis clara, divini
numinis ara, Valde Deo chara, Vallis talis quia rara, Non est in
mundo, sic credo corde profundo, Huic Valli similis, ad bona sic
habilis. O Vallis laeta, Vallis bonitate repleta! 1564B Vallis jucunda, Vallis bona, lucida, munda! Vallis habens
ora divina voce sonora! Vallis regalis, Christi domus es
specialis, In qua cum Patre Jesus est et Virgine matre. O
Vallis sancta redolens dulcedine tanta! Vallis non ficta, Vallis semper
benedicta! Felix qui tecum degens scit vivere secum, In se
collectus, Crucifixi sub cruce tectus: Paupertas Christi tunc est
jucundior isti Quam culmen regum, vel quam sapientia legum. Hac in
Valle sacra, caro marcida, pallida, macra, Impinguat mentem coelestia
regna petentem; Coelesti vita fruitur caro verbere trita, Et patiens
anima Paradisi carpit opima: Sic homo devotus salvatur denique
totus. 1564C Vallis sacrata, genituro germine
sata, Semen sparsisti sanctum, sanctos genuisti, Et generans
crescis, nec adhuc generare quiescis Incorrupta paris quos sacris dedicat
aris Praesul sublimis, qui coelica patrat in imis. Currit ad hanc
Vallem sapiens, ubi vivere mallem 1565A Pauper pannosus
quam dives deliciosus. Vallibus et vallis haec est circumdata
vallis: Nullius incursum timet haec vallis, quia sursum Cor gerit in
coelis, hostis non pervia telis. Vallis secura, Christi sub perpete
cura, Te consecravit, te religione beavit Sanctus Bernardus, bona
sectans, ad mala tardus. Clara, vale, Vallis, plus claris clara
metallis, Tu, nisi me fallis, es rectus ad aethera collis. Si recto calle penetrare voles paradisum, In Clara Valle, tibi
consulo, dirige visum. 1566A En tibi Bernardus vitae
monimenta beatae Edocet, ut nardus mira redolens probitate. En ibi
veraces fama librante sequaces Ejusdem, casses furientis et arma
fugaces Cosmica spernentes, quae Christi corde gerentes, Sunt inter
gentes, ut flos per prata virentes. Eloquar an sileam? flos ut non prestat
odori, Omnia ne taceam, bonitas non cedit honori. Virtutum dotes
scrutandoque culmina veri Quos imitando potes coelum post fata
mereri. DEO GRATIAS.
|